Milosc erotyezna jest procesem uczuciowym rozwijaj^cym si? na podlozu potrzeby seksualnej. Kierunek pop? du seksualnego wyznacza plec, wobec ktorej rozwija si? uczucie milosci erotyeznej, np. u homoseksualistow uczucie to rozwija si? tylko w odniesieniu do ludzi tej samej plci. Milosc erotyezna jest najwyzszq fornix przejawiania si? potrzeby seksualnej, charakterystycznq dla czlowieka, Mimo ze rozwija si? ona na podlozu potrzeby seksualnej, ma swoj^ okreslong. autonomi?, a wi? c w pewnym sensie jest niezalezna od tej potrzeby. Przykladem takiej autonomii jest np. milosc romantyezna, charakteryzuj^ca si? m. in. rezygnaejq z zaspokojenia potrzeb wlasnych (rowniez seksualnych) na rzecz drugiego czlowieka.
Milosc erotyezna (a zwlaszcza jej najwyzsze nat? zenie, ktore nazy wamy stanem zakochania) jest specyficznym, najintensywniejszym ze znanych, procesem uczuciowym, charakteryzuj^cym si? dqzeniem do wspolnoty oraz „posiadania” obiektu milosci (znaeznie przekraezaj^eym jedynie ch? c uzyskania z nim zaspokojenia seksualnego), skoncentrowaniem wszelkich pragnien jedynie na obiekeie milosci, ktory uzupelnia wszystko, czego bylo czlowiekowi brak. Czlowiek kochajzjcy miloscig erotyezna traktuje obiekt milosci jako nierozlqczn<i cz? sc siebie samego, a ta nierozl^czna calosc, jakg z nim tworzy, pozbawia go calkowicie poczucia toyobcowa — nia, izolacji і odr? bnosci, czyni zycie bogatszym і pefniejszym, W procesie przezywa — nia milosci erotycznej zmniejsza si? zdolnosc obiektywnego spostrzegania otoczenia, obniza si? krytycyzra, natomiast wzrasta sugestywnosc zwi^zana z obiektem milosci. Towarzyszy mu tez zwykle zludne przekonanie о trwalosci і wiecznosci tego uczucia. Jednakze milosc erotyczna, trwajj|ca krocej lub dluzej, jest uczuciem przemijajqcym. Moze si? ona pojawiac kilka lub wi? cej razy w odniesieniu do roznych obiektow. Nat? zenie milosci erotycznej, jak rowniez mozliwosci jej rozwoju obnizajij si? w miar? slabni? cia potrzeby seksualnej w wieku przedstarczym і starczym.
Uczucie milosci erotycznej mozna by rozpatrywac rowniez jako instrument shiz^cy zachowaniu gatunku, poniewaz pragnienie zespolenia si? z obiektem milosci jest tak ogromne, ze rozci^ga si? rowniez І na ch? c utrwalenia tego zespolenia poprzez dziecko, ktore jest jego cielesnym wyrazem. W ten sposob przyroda chroni zachowanie gatunku і niejako uniezaleznia jego przetrwanie od zaplanowanej dzialalnosci czlowieka.
Na rozwoj potrzeby seksualnej duzy wplyw wywierajtt pozaseksualne cechy osobowosci, m. in. dlatego, ze w rozwoju osobniczym tworzy si? one wczesniej. Rozwijajq si? juz od urodzenia і przed okresem dojrzewania osiq. gajs| okreslony (chociaz zwykle niepelny) stopien swojej dojrzalosci. Nakladaj^ si? na nie wzmagaj^- ce si? na sile w okresie dojrzewania potrzeby seksualne. W zaleznosci od tego, jakie wartosci reprezentujq. cechy osobowosci, na ktore „nakladaj^” si? napi? cia seksualne, czlowiek zachowuje si? w okreslony sposob w zyciu seksualnym. Hamulce rozumowo-uczuciowe (uczuciowosc wyzsza, intelektualizowana) s% ksztaltowane w procesie wychowania juz od najwczesniejszych lat. Jesli one dobrze rozwini? te, to juz w okresie dojrzewania rozwijajqce si? і wzrastajqce na sile potrzeby seksualne latwiej zostaj^ im podporzj|dkowane, со ulatwia zachowanie harmonijnego і dyna — micznego rozwoju emocjonalno-seksualnego w ramach caloksztaltu rozwoju osobowosci. Jesli hamulce te sg. slabo rozwini? te, to potrzeby seksualne latwiej mog$ „podporzEjdkowac sobie” pozaseksualne sfery osobowosci і okreslac dalsze kierunki jej rozwoju. Hamulce te na ogol silniejsze u dziewcz^t niz u chlopcow. W rozwoju osobniczym czlowieka nast? puje ustawiczne wzajemne oddzialywanie sfer pozasek — sualnych osobowosci oraz sfery emocjonalno-seksualnej. Najpierw rozwijajq si? pozaseksualne cechy osobowosci і tworzy jak gdyby ramy, w ktorych rozwija si? seksualnosc, po czym — od okresu dojrzewania — oria sama z kolei przyczynia si? do dalszego ksztaltowania rozwijajqcej si? osobowosci.